@article {
author = {Kermani, Alireza},
title = {بررسی تطبیقی الهیات سلبی و ایجابی از منظر دیونیسیوس آریوپاغی و محیی‌الدین ابن‌عربی},
journal = {انوار معرفت 20، بهار و تابستان 1400},
volume = {10},
number = {1},
pages = {89-102},
year  = {2021},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2645-8217},
eissn = {2980-826X},
doi = {},
abstract = {},
keywords = {},
title_fa = {بررسی تطبیقی الهیات سلبی و ایجابی از منظر دیونیسیوس آریوپاغی و محیی‌الدین ابن‌عربی},
abstract_fa ={دیونیسیوس آریوپاغی و عارفان مسلمان در مکتب ابن  عربی در عین اینکه در برخی کلمات خود به الهیات سلبی نزدیک شده اند و خدا را بیان ناپذیر و حتی معرفت ناپذیر دانسته اند، بسیار از معرفت  خدا سخن گفته  و به نوعی بر الهیات ایجابی تأکید داشته اند. از منظر ایشان، این هر دو منظر مطابق با نفس الامر است؛ به این معنا که حق در مقام ذات و با لحاظ عدم تجلی، شناخت ناپذیر و از این رو بیان ناپذیر است و در موطن تجلیات، شناخت پذیر و بیان پذیر می باشد. عارفان مسلمان با تفکیک چهار مرتبة تنزیه، تشبیه، جمع تشبیه و تنزیه، و مرتبة فوق تشبیه و تنزیه، توانسته اند تحلیلی غنی تر از این منظر عرفانی ارائه دهند. در این تحلیل، عارف با عبور از کثرات مادی و مثالی، به تعینات تنزیهی معرفت می یابد و با شهود مرتبة وحدت و مشاهدة  سریان حق در تمامی مخلوقات، به تشبیه  راه می برد. از این منظر، عارف آن گاه که به تعینات ناظر است، تنزیه می یابد و تشبیه؛ و آن گاه که به وجودی نظر می کند که در همة این تعینات تنزیهی و تشبیهی جاری است ، جمع تشبیه و تنزیه می یابد؛ و البته حقِ فراتر از همة تجلیات و فراتر از وجود ساری در آنها را مقام تنزیه اطلاقی یا مقام فوق تنزیه و تشبیه می داند.},
keywords_fa = {عرفان مسیحی ,تشبیه ,تنزیه ,عرفان اسلامی ,الهیات ایجابی ,الهیات سلبی ,},
url = {https://erfani.nashriyat.ir/node/186},
eprint = {https://erfani.nashriyat.ir/sites/erfani.nashriyat.ir/files/article-files/6_14.pdf}
}