TY  - JOUR
ID  - 186
TI  - بررسی تطبیقی الهیات سلبی و ایجابی از منظر دیونیسیوس آریوپاغی و محیی‌الدین ابن‌عربی
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 17
LA  - fa
SN  - 2645-8217
AU  - Alireza, Kermani
AD  - دانشیار - گروه عرفان مؤسسه
Y1  - 2021
PY  - 2021
VL  - 10
IS  - 1
SP  - 89EP  - 102عرفان مسیحی ,تشبیه ,تنزیه ,عرفان اسلامی ,الهیات ایجابی ,الهیات سلبی ,DO  - 
AB  - دیونیسیوس آریوپاغی و عارفان مسلمان در مکتب ابن  عربی در عین اینکه در برخی کلمات خود به الهیات سلبی نزدیک شده اند و خدا را بیان ناپذیر و حتی معرفت ناپذیر دانسته اند، بسیار از معرفت  خدا سخن گفته  و به نوعی بر الهیات ایجابی تأکید داشته اند. از منظر ایشان، این هر دو منظر مطابق با نفس الامر است؛ به این معنا که حق در مقام ذات و با لحاظ عدم تجلی، شناخت ناپذیر و از این رو بیان ناپذیر است و در موطن تجلیات، شناخت پذیر و بیان پذیر می باشد. عارفان مسلمان با تفکیک چهار مرتبة تنزیه، تشبیه، جمع تشبیه و تنزیه، و مرتبة فوق تشبیه و تنزیه، توانسته اند تحلیلی غنی تر از این منظر عرفانی ارائه دهند. در این تحلیل، عارف با عبور از کثرات مادی و مثالی، به تعینات تنزیهی معرفت می یابد و با شهود مرتبة وحدت و مشاهدة  سریان حق در تمامی مخلوقات، به تشبیه  راه می برد. از این منظر، عارف آن گاه که به تعینات ناظر است، تنزیه می یابد و تشبیه؛ و آن گاه که به وجودی نظر می کند که در همة این تعینات تنزیهی و تشبیهی جاری است ، جمع تشبیه و تنزیه می یابد؛ و البته حقِ فراتر از همة تجلیات و فراتر از وجود ساری در آنها را مقام تنزیه اطلاقی یا مقام فوق تنزیه و تشبیه می داند.
UR  - https://erfani.nashriyat.ir/node/186
L1  - https://erfani.nashriyat.ir/sites/erfani.nashriyat.ir/files/article-files/6_14.pdf
ER  -