@article {
author = {Mostajaboldavati, Seyed Ali and Sadeghi Hasanabadi , Majid},
title = {بررسی تطبیقی تواضع از نگاه خواجه عبدالله انصاری  در «منازل السائرین» و بحیا‌بن ‌پاقودا در «الهدایة الی فرائض القلوب»},
journal = {انوار معرفت 23 ، پاییز و زمستان 1401},
volume = {11},
number = {2},
pages = {173-190},
year  = {2022},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2645-8217},
eissn = {2980-826X},
doi = {10.22034/erfani.2024.2021843},
abstract = {"Modesty" is a prominent moral virtue in Judaism and Islam. Khwaja Abdullah Ansari (396-481 AH), the Muslim mystic, and Bahya ben Joseph ibn Pakuda, his contemporary Jewish mystic, have considered it in chapters on spiritual journey in their books "Manazel al-Saerin" and  "Al-Hidaya al-Farid al-Qulub" respectively.  Using library studies and descriptive-analytical method, the research findings show that, despite similarities in the definition of "modesty", these two mystics differ in the its place, description and classification. Khwaja has placed "modesty" in the thirty-eighth place of the one hundred spiritual abodes towards monotheism, while Ibn Pakuda has mentioned it in the sixth chapter of the ten chapters on divine love. In his brief statement, Khwaja, who based his soluk (spiritual journey) on books and narrations, divided modesty into three levels according to the levels of seekers: public, special and super-special, which, in the first step, is accompanied by modesty towards Sharia and devotion to the rules of religion. In an extended statement influenced by Islamic sources, Ibn Pakuda emphasizes on the use of three sources of reason, the Quran and the Sunna. He argues that Shari'a-based knowledge is not sufficient for those with discernment and general modesty is somehow a sign of the weakness of the soul.},
keywords = {modesty, Khwaja Abdallah Ansari, Manazel al-Sa’erin, Bahya ben Joseph ibn Pakuda, Al, Hidayah 'ila Fara'id al, Qulub, },
title_fa = {بررسی تطبیقی تواضع از نگاه خواجه عبدالله انصاری  در «منازل السائرین» و بحیا‌بن ‌پاقودا در «الهدایة الی فرائض القلوب»},
abstract_fa ={«تواضع» ازجمله فضایل برجسته اخلاقی در ادیان یهود و اسلام است که خواجه عبدالله انصاری (396-481ق) عارف مسلمان در «منازل السائرین» و بحیا‌بن ‌پاقودا عارف یهودی معاصر وی در «الهدایة الی فرائض القلوب» آن را از جمله ابواب سلوکی قرار ‌داده‌اند. یافته‌های این پژوهش که بر پایه مطالعات کتابخانه‌ای و با روش توصیفی‌ ـ تحلیلی صورت پذیرفته، نشان می‌دهد که این دو عارف با وجود اشتراک در تعریف «تواضع»، درباره جایگاه، شرح و چگونگی تقسیم‌بندی آن اختلاف دارند. خواجه «تواضع» را در جایگاه سی و هشتم از منازل یکصدگانه سلوکی به سوی توحید قرار داده، و حال آنکه ابن‌‌پاقودا آن را باب ششم از ابواب ده‌گانه به محبت الهی معرفی کرده است. خواجه که بنیان سلوکی خود را بر کتاب و نقل استوار ساخته، در بیان مختصر خود، تواضع را براساس درجه سالکان به سه درجه عامه، خاصه و خاص‌الخاص تقسیم نموده که در اولین گام با فروتنی در برابر علم شرعی و عمل تعبدی به احکام دین همراه است، اما ابن‌پاقودا در قالب بیانی مبسوط و متأثر از منابع اسلامی، با تأکید بر استفاده از سه منبع عقل، کتاب و نقل، علم شرعی را برای صاحبان تمییز کافی ندانسته و تواضع عام را نوعی ضعف نفس به شمار آورده است.},
keywords_fa = {تواضع ,خواجه عبدالله انصاری ,منازل السائرین ,بحیابن ‌پاقودا ,الهدایه الی فرائض القلوب ,},
url = {https://erfani.nashriyat.ir/node/2021843},
eprint = {https://erfani.nashriyat.ir/sites/erfani.nashriyat.ir/files/article-files/2021843-1708415280.pdf}
}