@article {
author = {hasanzadehkarimabad, Dawood},
title = {اسفار اربعه در عرفان اسلامی},
journal = {حکمت عرفانی 2، زمستان 1390},
volume = {1},
number = {2},
pages = {9-39},
year  = {2012},
publisher = {Imam Khomeini Educational and Research Institute},
issn = {2645-8217},
eissn = {2980-826X},
doi = {},
abstract = {In Islamic mysticism, different proposals have been put forward for the stages of man's inner movement towards his perfection, one of which is "the four-Volume Asfar ". The main content of the famous four-volume Asfar are the journeys from creatures towards the Truth" “in the Truth by the Truth "from Truth towards creatures by the Truth", and "in creatures by the Truth".  The issue of the journey "towards God" and "in God" has been discussed since the early development of Islamic mysticism. As far, the station of "existence after annihilation" which refers to the two latter journeys, it had not been discussed nor referred to as a journey until Ibn 'Arabi's time. Therefore, the four-fold division of the aforementioned journeys which took from before Ibn 'Arabi only refers to the journey "towards God" and the journey "in God", and did not have any reference to the latter journeys. After Ibn 'Arabi, different accounts of the four-volume Asfar were written and the first one which is most similar to the famous four-volume Afar is 'Afif Al-Din Telemsani's account. After that, Kashani wrote an account of the journeys in his" Manazil al-Sa'erin machining some modification in its content. After Kashani, his pupil, Qaysari, proposed the final and famous form of the four journeys with minor changes in it, an which became famous through Mullāh Ṣadrā and his four-volume Asfar. Many rules and effects are mentioned in the works of the knowledgeable for these journeys, the most important of which is the manifestation of the questions of "guardianship" and "caliphate" for perfected perfect people.},
keywords = {journey, the fourth-volume Asfar, annihilation, Existence., },
title_fa = {اسفار اربعه در عرفان اسلامی},
abstract_fa ={در عرفان اسلامی، مراحل حرکت باطنی انسان به سوی کمالش با طرح های گوناگونی ترسیم شده که یکی از این طرح ها «اسفار اربعه» است. محتوای اصلی اسفار اربعه مشهور سفرهای «من الخلق الی الحقّ»، «فی الحقّ بالحقّ»، «من الحقّ الی الخلق بالحقّ» و «فی الخلق بالحقّ» است. بحث از سفر «الی اللّه» و «فی اللّه» از همان آغاز شکل گیری عرفان اسلامی مطرح بوده است. اما مقام «بقای بعد از فنا»، که ناظر به دو سفر بعدی است، تا پیش از ابن عربی زیاد مورد توجه قرار نگرفته و به عنوان سفر به آن اشاره ای نشده است. ازاین رو، تقسیمات چهارگانه ای که از اسفار مزبور تا پیش از ابن عربی صورت گرفته، تنها ناظر به سفر «الی الله» و یا علاوه بر آن، ناظر به سفر «فی الله» بوده است و در آن، دلالتی بر سفرهای بعدی وجود ندارد. پس از ابن عربی، تقریرهای متفاوتی از اسفار اربعه صورت گرفته که اولین و شبیه ترین تقریر به اسفار اربعه مشهور، تقریر عفیف الدین تلمسانی است. پس از وی کاشانی با کمی تصرّف محتوایی در تبیین سفرها، تقریری در شرح «منازل السائرین» خود به دست داد. پس از کاشانی، شاگرد او قیصری نیز با کمی تصرّف در تبیین سفر چهارم، صورت نهایی و مشهور اسفار اربعه را ترسیم نمود که از طریق ملاصدرا و کتاب اسفار اربعه او شهرت یافت. برای این اسفار، احکام و آثار فراوانی در کتب اهل معرفت ذکر شده که مهم ترین آنها ظهور مسئله‌ی «ولایت» و «خلافت» درباره‌ی انسان های کامل مکمّل است.},
keywords_fa = {سفر، اسفار اربعه، فنا، بقا ,},
url = {https://erfani.nashriyat.ir/node/21},
eprint = {https://erfani.nashriyat.ir/sites/erfani.nashriyat.ir/files/article-files/01.pdf}
}