TY  - JOUR
ID  - 5001727
TI  -   بررسی تطبیقی توکل از نگاه خواجه عبدالله انصاری در منازل السائرین و بحیا بن‌باقودا در الهدایة الی فرائض القلوب
JO  - مؤسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی(ره)
JA  - 17
LA  - fa
SN  - 2645-8217
AU  - Seyed Ali, Mostajaboldavati
AD  - دکتری - پژوهشگرپسادکتری، دانشگاه اصفهان
Y1  - 2025
PY  - 2025
VL  - 13
IS  - 2
SP  - EP  - DO  - 10.22034/erfani.2025.5001727
AB  - در یهودیت و اسلام، توکل یکی از ارزش‌های اخلاقی کلیدی است. خواجه عبدالله انصاری (۳۹۶-۴۸۱ ق)، عارف مسلمان، در «منازل السائرین» و بحیا بن‌باقودا، عارف یهودی هم‌دوره‌اش، در «الهدایة الی فرائض القلوب»، این مفهوم را بخشی از سلوک معنوی دانسته‌اند. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی و بهره‌گیری از منابع کتابخانه‌ای نشان می‌دهد که هر دو عارف، با وجود اشتراک در مفهوم کلی توکل، در جایگاه و توضیح آن اختلاف دارند. خواجه توکل را بیست و هفتمین مرحله سلوک می‌بیند، اما بحیا آن را چهارمین فصل از ده فصل مرتبط با محبت الهی قرار داده است. خواجه، بر اساس متون دینی و احادیث، سه سطح توکل را برای عموم سخت و برای اهل معرفت آسان می‌داند و هدفش را شناخت توأم با توکل معرفی می‌کند. در مقابل، بحیا با توضیحات گسترده و تأثیر از منابع اسلامی، بر عقل، کتاب و سنت تأکید دارد و کسی را که به غیر خدا تکیه کند، به وام‌گیرنده تشبیه می‌کند. او ناآگاهی به خدا، صفاتش، شریعت و لطفش را عامل کج‌روی در توکل می‌بیند.
UR  - https://erfani.nashriyat.ir/node/5001727
L1  - ER  -