سال يازدهم، شماره اول، پياپي 22، بهار و تابستان 1401، ص 35ـ48
 

محمد ميري/ استاديار گروه اخلاق دانشکده معارف دانشگاه تهران     m.miri57@ut.ac.ir
دريافت: 03/09/1401 - پذيرش: 11/02/ 1402

چکيده
اگرچه امام خميني(ره) مباحث فراواني درباره «فنا» با رويکرد هستي‌شناسانه در عرفان نظري مطرح ساخته‌، اما ايشان همچون ديگر عارفان بزرگ، براي منزل سلوکي «فنا» در نظام مقامات عرفان عملي جايگاه ويژه‌اي قائل است. مهم‌ترين نکته در تعريف منزل «فنا» از ديدگاه امام خميني(ره)، گذار سالک فاني از تمام حجاب‌ها، حتي حجاب نفس و انانيت است. حضرت امام با اشاره به دقيق و دور از دسترس بودن مباحث پيچيده توحيدي درباره فنا بر اين مطلب تأکيد مي‌کند که فنا به چشيدن است، نه به شنيدن. ايشان توضيح مي‌دهد که اين منزل غايت القصواي سلوک الي‌الله و پايان‌بخش سفر اول و نقطه آغاز سفر دوم از اسفار اربعه سلوکي است. امام خميني(ره) نگران انکار کساني است که دستشان از فهم اين معارف متعالي کوتاه است. ازاين‌رو ضمن مخالفت صريح با آنان، بر اين نکته تأکيد مي‌کند که سخن عارفان درباره فنا، ريشه در آموزه‌هاي ديني دارد و آيات و روايات فراواني ما را به سوي اين منزل عرفاني فرامي‌خوانند. پژوهش پيش‌رو که به روش تحليلي ـ اسنادي سامان يافته است، همه نکات مزبور را افزون بر ديدگاه امام خميني(ره)، از نگاه عارفان پيشين نيز بررسي کرده و در نهايت، به اين نتيجه ‌رسيده که ديدگاه امام خميني(ره) در اين زمينه، ادامه رويکرد عارفان بزرگ مسلمان است.

كليد‌واژه‌ها: امام خميني(ره)، فنا، سير و سلوک، عرفان عملي.