Anwar-e Ma`rifat

در روش سلوکی علامه حسن¬زاده آملی رضوان الله علیه به «حالت توجه» به منظور در معرض حقائق غیبی قرار گرفتن و ایجاد انواع تمثلات و مکاشفات توجه ویژه¬ای شده است. تربیع عوالم مترتب بر هم و وجودات چهارگانه طولی برای انسان که در ارتباطی وثیق با یکدیگر دو بحث مهم تطابق عوالم و تطابق کونین را در پی داشته است از مبانی هستی¬شناختی و معرفت¬شناختی این موضوع به شمار می¬رود. برای انجام دستور حالت توجه روش خاصی إعمال می¬شود و در طی آن رویدادهای گوناگونی برای سالک نمودار می¬گردد و کارکردهای مختلفی برای او دارد که از جمله آنها خلع بدن و سیر آفاقی و انفسی و نیز گذر از عوالم برای رسیدن به باطنی¬ترین ساحت هستی است. در این مقاله سعی شده است با روش کتابخانه¬ای داده¬های لازم از میان آثار مکتوب علامه گردآوری و سپس تحلیل و تبیین گردد. این موضوع برای نخستین بار صورت می¬گیرد و پیشنه خاص ندارد.